اجاره ویلا و سوئیت - آپارتمان

عمارت مشیر الدوله از جمله بناهای تاریخی تهران است که قدمت آن به دوران قاجاریه باز می گردد. 

این عمارت در سال 1285 هجری شمسی بنا شده و معماری آن ترکیبی از معماری ایرانی و فرنگی می باشد. 

عمارت مشیر الدوله دارای دو طبقه و یک زیرزمین و حیاطی وسیع است. بخش های متعدد این عمارت به سفره ‌خانه، چایخانه (شربت‌خانه)، کتابخانه قدیمی مرحوم مشیرالدوله، اتاق نشیمن مرحوم داوود پیرنیا، چند اتاق استراحت و یک انبار بزرگ تعلق دارد. بخش چایخانه مزین به کاشی ‌های خشتی بزرگی شده که نقش های آن شخصیت‌ های اساطیری و تاریخی می باشد و تنها بخش کاشی‌ کاری شده عمارت به شمار می آید.

در این عمارت از زیرزمین برای فصول گرم سال استفاده می‌شد. در بخش شمال شرقی طبقه همکف، آشپزخانه و اقامتگاه خدمه قرار داشته است. طبقه اول نیز به ساکنان خانه و طبقه دوم برای پذیرایی از مهمانان در نظر گرفته شده بود. دفتر کار مشیر الدوله نیز در سمت راست ساختمان و در طبقه نخست قرار داشت. این قسمت از عمارت اتاقی بزرگ بود که در دو سوی آن قفسه‌ های کتاب‌ های مرجع وی را چیده بودند و میز کار مشیر الدوله در انتهای بخش شمالی اتاق قرار داشت. در این اتاق تصاویری از میرزا نصرالله خان مشیرالدوله (پدر حسن پیرنیا)، شخص حسن پیرنیا به همراه نمایندگان ایران در صحن مجمع ملل متفق (ژنو) بر دیوار و تصاویری خانوادگی روی میز کار وی دیده می شد.

در طبقه دوم عمارت، تالاری به وسعت 80 متر و به قرینه فضای راه ‌پله در قسمت جنوبی قرار داشت و در دو سوی این تالار در شرق و غرب، اتاق ‌ها قرار داشتند.

در هر یک از اتاق‌ ها و تالارهای خانه مشیر الدوله، شومینه ‌های گچبری شده با فرنگی ‌کاری زیبا که هر کدام شکل ویژه ای دارند، قابل رویت می باشند.

یکی از نکات جالب توجه در این عمارت وجود بالابر یا آسانسوری است که از زیرزمین و مطبخ، غذاها و نوشیدنی ‌ها را به طبقات مختلف می ‌رسانده است.

این خانه‌ از جنبه ‌های بسیاری دارای اهمیت می‌ باشد؛ حسن پیرنیا که مشهور به مشیر الدوله است، آثاری چون نخستین کتاب تاریخ ایران باستان، نخستین قانون مدون حقوق بین ‌المللی به زبان فارسی و فرمان مشروطیت را در این خانه نگاشته است. همچنین در بخش چایخانه این عمارت از خوانندگان برنامه گلها، تست صدا گرفته شده است.

سال ‌ها بعد از درگذشت مشیر الدوله، قسمتی از حیاط از عمارت اصلی جدا و به عنوان مطب پسر مشیر الدوله مورد استفاده قرار گرفت و بعدها نیز فروخته شد. 

این خانه در سال 1350 خورشیدی تخلیه و متروک شد و در سال 1358 خورشیدی به نام پژوهشگاه علوم انسانی ثبت شد اما مهدی و ولی‌ الله پیرنیا آن را به وزارت بهداشت و بیمارستان شهید اکبرآبادی واگذار کردند. 

هم اکنون از این مجموعه به عنوان موسسه مطالعات تاریخ پزشکی، طب اسلامی و مکمل بهره برداری می شود و از این رو بازدید از آن به تأیید و مجوز وزارت بهداشت و دانشگاه علوم پزشکی نیازمند است. 

برای دسترسی به عمارت مشیر الدوله می بایست به استان تهران، خیابان منوچهری، خیابان لاله زار نو، خیابان پیرنیا، شماره 9 سفر نمایید.