اجاره ویلا و سوئیت - آپارتمان

غار هوتو و غار کمربند دو غار با فاصله اندکی از یکدیگر در روستای تروجن، در جنوب غربی شهرستان بهشهر قرار دارند. این غارها در دامنه کوه البرز و رو به دریا و در ابتدای ورودی شهر بهشهر واقع شده است. 

آثار کشف شده از غار هوتو و کمربند، نشان می دهد که این غار ها در گذشته محل زندگی انسان ها بوده اند و دارای بقایای بسیاری از چهار دوره تاریخی مربوط به پیش از تاریخ در آنها یافت شده است. 

غار هوتو به سبب اینکه محل دفن بسیاری از آثار مهم باستانی در زمینه زندگی انسان‌های اولیه ‌است، از شهرت جهانی برخوردار می باشد.

غار هوتو، دارای دو در ورودی در ارتفاع های مختلف و یک سوراخ تهویه هوا در سقف می باشد و با جفت خود، یعنی غار کمربند، حدود صدمتر فاصله دارد. یکی از دلایلی که این دو غار را جفت یکدیگر می دانند این است که تمامی آثار بدست آمده از این دو غار مکمل هم هستند.

در این محل موزه سرباز باستان شناسی برقرار شده است که بازدیدکنندگان می توانند آنچه را که باستان شناسان از دل خاک بیرون آورده‌اند در این منطقه مشاهده کنند. نحوه دفن و اجناسی که در قدیم کنار مردگان قرار می دادند در این موزه دیده می شود.

غار هوتو به سبب کشف اسکلت انسان و قدمت 70 هزار ساله نشان می دهد که زمانی انسان‌های نخستین مربوط به دوره‌های پارینه سنگی، میانه سنگی و نوسنگی در این غار زندگی کرده‌اند و پس از بررسی بسیار روی این غار، به این نتیجه رسیدند که در دوره میانه سنگی، ساکنان این غار با شکار حیواناتی چون آهو، بزکوهی، گوسفند و بز وحشی زندگی خود را می گذرانده اند.

بقایای یافت شده از غار هوتو، شامل تیغه‌هایی از سنگ چخماق، اسکلت سه انسان، سنگ دریایی و استخوان آهویی به‌ نام لاگازلاسرب گوتروزا است. مهم‌ترین اثر کشف شده در این غار، اسکلت مادر ۱۶ ساله و نوزاد وی می‌باشد.

جمجمه‌ کشف شده انسان در غار هوتو متعلق به انسان کامل و جدیدی بوده که تا آن زمان فقط در جنوب دریای خزر زندگی می کرده. همچنین باستان شناسان با توجه به مشخصات غار هوتو دریافته اند که اسکلت انسان‌ها از لحاظ استخوان‌بندی تفاوت چندانی با انسان کنونی نداشته اند و قد آنها چیزی در حدود صد و هفتاد سانتیمتر بوده است با این تفاوت که جمجمه‌ آنان کوچکتر و دندان‌هایشان همه سر پهن و آسیایی بوده که به دوره علف‌خواری انسان اشاره می کند.

کشف سه اسکلت متعلق به یک مرد و دو زن از دوره ناندرتال نشان می دهد که قدمت این مکان به حدود 75000 سال پیش از میلاد مسیح بر می گردد و وجود استخوان های جانوری، دانه گیاهان، تکه های سفال و سنگ چخماق به دست آمده، نشانی از اهلی شدن حیوانات، آغاز دوره کشاورزی، استفاده از آتش و پخت سفال در این منطقه دارد.