درفاصله 5 کیلومتری بیرجند روستایی بنام چهارده وجود دارد که در دامنه کوه های النگ آتش و باقران تشکیل شده است. در ارتفاعات کوه های پیرامون این روستا آبشارهای متعددی جاریست که آب بسیار سردی دارد، تمامی آبشارها در نهایت به چشمه ای در انتهای این روستا میرسند. همچنین نام این آبشار از روستای چهارده گرفته شده است.
این روستا به خاطر نزدیک بودن به منطقه کویر، مورد توجه بسیاری از گردشگران است و همچنین کوهنوردان بسیاری برای صعود به قله به این روستا سفر میکنند.
ارتفاع بلندترین آبشار، از این 14 آبشار، حدودا هفت متر است که با شتاب زیادی به دره ای که در قسمت جنوب روستای چهارده است میریزند. وقتی به پایین دره برسید آبشارها تک به تک خودنمایی میکنند. آبشار چهارده به رودخانه ای درون دره میریزد که زندگی بخش بسیاری از جانوران و گیاهانی است که در اقلیم کویری زندگی میکنند. در این روستا و اطراف آن گل های رنگی، کشتزارهای گندم، درختان انار و درختان بادام کوهی دیده میشود. اکثر مردم این روستا سالمند و میانسال هستند و تعداد نفرات انگشت شماری در این روستا اقامت ثابت دارند. خانه های روستا کوچک و سنگی است و در کوچه هایی باریک نزدیک همدیگر ساخته شده اند. شغل روستاییان سبدبافی است که از شاخه های بید قرمز و بیدمشک برای اینکار استفاده میکنند.
در اصطلاح و گویش بومی مردمان روستا به سبد بافی، تگیجه میگویند.
در ساخت سبدها گاهی اوقات از هر دوشاخه بیدمشک و بید قرمز استفاده میشود که ترکیب رنگ سبز و قرمز جلوه زیباتری به سبدها میبخشد. البته شاخه بیدمشک استوار تر از شاخه بید قرمز است.
متاسفانه سبدبافی و روستای گردشگری چهارده هنوز در فهرست آثار ملی ایران ثبت نشده است.
درصورتیکه به این روستای زیبا سفر کردید برای اقامتتان پیشنهاد میکنیم اقامتگاه های بومگردی در این روستا و اطراف آن را اجاره کنید.