اجاره ویلا و سوئیت - آپارتمان

شیراز، شهر بهارنارنج، جاذبه های تاریخی و فرهنگی گوناگونی دارد که تماشای آنها برایتان خالی از لطف نخواهد بود. در گذشته، برای وارد شدن به یک شهر می بایست مردم از دروازه ها عبور می کردند. این دروازه ها هم برای نگهبانی از شهر و هم برای خوش آمدگویی به مسافران بنا شده بودند. یکی از مشهور ترین دروازه های شهرهای ایران، دروازه قرآن شیراز می باشد. این دروازه باشکوه، در ورودی شهر شیراز واقع شده است.

دروازه قرآن شیراز، از جاذبه های گردشگری پرطرفدار و با اهمیت این شهر محسوب می گردد که همه ساله گردشگران بسیاری از آن دیدن می کنند. این دروازه در سال 1375 ه.ش، در فهرست آثار ملی کشورمان، با شماره 1800، به ثبت رسید. دروازه قرآن، در مسیر اصفهان به شیراز، در میان کوه های مرتفع بابا کوهی و چهل مقام، در تنگه ای به نام الله اکبر قرار گرفته است.

در گذشته، شهر شیراز 6 دروازه داشته که بین آنها، تنها دروازه قرآن به جا مانده است. دروازه اصفهان، دروازه سعدی، دروازه قصابخانه، دروازه کازرون و دروازه شاه داعی الی اله، دروازه های دیگر شهر شیراز بوده اند.

در پیرامون این دروازه، جاذبه های گردشگری گوناگونی وجود دارد. بوستان و مقبره کمال الدین ابوالعطا محمد بن علی بن محمود کرمانی ملقب به خواجوی کرمانی، بوستان جهان نما، باغ گیاه شناسی ارم، لونا پارک شیراز و از همه مهم تر حافظیه شیراز، از جمله جاذبه های این منطقه می باشد. نزدیک بودن این دروازه به دیگر جاذبه های گردشگری شهر شیراز، سبب محبوبیت بیشتر آن شده است.

دروازه قرآن، در دوره سلسله آل بویه ساخته شده است. دستور ساخت این دروازه را امیر عضدالدوله دیلمی (شاه آن زمان) داده است. عضد الدوله دستور داد تا قرآنی در بالای این دروازه قرار دهند تا مسافران به سلامت از دروازه عبور نمایند. علت نامگذاری این دروازه نیز قرآن بالای آن می باشد.

در طول تاریخ، دروازه قرآن آسیب هایی دیده و بارها مرمت و بازسازی شده است. در دوران زندیه، به دستور کریم خان زند، دروازه قرآن به صورت کامل مرمت و بازسازی گشت و تغییراتی نیز در آن ایجاد شد. به دستور این شخص، اتاقکی بر روی دروازه بنا شد. 2 جلد قرآن با ارزش و نفیس، معروف به "قرآن هفده من" در درون این اتاقک نیز قرار داده شد. کریم خان زند، از جمله اشخاصی بوده که به آبادانی شهر شیراز، کمک های فراوانی نموده است.

در دوران قاجار، این دروازه آسیب های بسیاری را متحمل شد لیکن با درایت شخصی به نام محمد زکی خان نوری (از وزیران ایالت فارس و از نزدیکان فتحعلی شاه)، مرمت و بازسازی گردید. در همین زمان، محمد زکی خان نوری، یک آب انبار و دو بنای دیگر را نیز جهت راحتی مسافران در نزدیکی دروازه قرآن بنا کرد.

در سال 1315 هجری شمسی، جهت توسعه راه های ارتباطی، این دروازه را با دینامیت ویران کردند. در نهایت در سال 1327 هجری شمسی، فردی به نام حاج حسن ایگار (ملقب به اعتماد التجار)، دروازه قرآن کنونی شیراز را کمی آن طرف تر از دروازه قدیمی، بنا نمود. دروازه جدید، همچون یک طاق، در قسمت ورودی شهر قرار گرفته است. این دروازه، به آیاتی از کلام الله مجید و کاشی کاری هایی زیبا و با شکوهی مزین می باشد. اتاقکی مستطیل شکل، بر روی قسمت فوقانی دروازه قرآن ساخته شده است. این اتاقک محل قرار گیری قرآن ها می باشد. این قرآن های خطی و نفیس را در موزه پارس نگه داری می کنند. برخی این قرآن ها را منسوب به ابراهیم سلطان پسر شاهرخ تیموری می دانند. برخی دیگر بر این باورند که قرآن ها، دست خط امام حسین (ع) و حضرت زین العابدین (ع) می باشند که این فرضیه، شایعه ای بیش نیست. این قرآن ها، جایگاه ویژه و بسیار با اهمیتی برای مردمان شیراز دارند.

روایت شده است که در گذشته، در ابتدای هر ماه قمری، مردم جهت متبرک شدن، از زیر دروازه و قرآن هایش رد می شدند و دوباره بر می گشتند. به دلیل وزن بالای قرآن ها، به آن ها "قرآن هفده من" می گفتند.

دروازه قرآن، در استان فارس، خیابان شیراز، در قسمت ورودی شهر قرار دارد. برای دسترسی به دروازه قرآن، از خارج از شهر شیراز، می بایست خود را به خیابان شیراز در مسیر مرودشت به شیراز یا کمربندی شیراز (بزرگراه امام خمینی) برسانید. این دروازه، در سمت راست ورودی شهر قرار گرفته است. از داخل شهر نیز مسیر بلوار آیت الله ربانی یا بلوار هفت تنان شما را به دروازه قرآن خواهد رساند.