اجاره ویلا و سوئیت - آپارتمان

لالجین همدان (Lalejin) به عنوان پایتخت سفال ایران شناخته شده است و شهر سفال جهان می باشد. محصولات تولید شده در این شهر به سایر کشورهای دنیا نیز صادر می گردد. 

سفالینه هایی که در لالجین ساخته می شود شامل ظروف مصرفی و تزئینی می باشد که البته این روزها به دلیل عدم کاربرد برخی از ظروف سفالی در زندگی مدرن با تهدیداتی روبرو شده اما از سوی دیگر تولید ظروف تزئینی سفالی رونق بیشتری یافته است. 

لالجین یکی از شهرهای همدان است که 80 درصد از جمعیت آن به مشاغل سفالگری، سرامیک ‌کاری و شغل ‌های وابسته همچون نقاشی روی سفالینه ‌ها، بسته‌بندی، خرید و فروش محصولات سفالی و ... مشغول می باشند. 

یکی از هنرهایی که در میان لالجینی ها بسیار عام می باشد، نقاشی روی سفالینه ها است که به دو صورت یکی با رنگ های پلاستیکی و دیگری با رنگ های روغنی انجام می گیرد. 

در تزیین و نقاشی سفالینه ها هم می توان از رنگدانه ‌های معدنی و پس از پخت سفال در کوره استفاده کرد و هم می توان با رنگ ‌های قابل پخت، به صورت زیر لعابی و رو لعابی انجام داد. در سال های گذشته نیز روش جدیدی را به این منظور ابداع کرده اند که در اصلاح به آن مینایی یا برجسته می گویند. 

در یک کارگاه سفالگیری چندین نفر مشغول به کار هستند که به طور میانگین 10 الی 12 ساعت در روز کار می کنند. در هر کارگاه معمولا دو چرخکار (فردی که پشت چرخ سفالگری می نشیند و از گل خام سفال می سازد)، دو گل مال (فردی که در بخشی از کارگاه به نام ترپاق دان کار می کند و به ورز دادن گل خام مشغول می باشد) و یک پادو کار (کارگری که به کارهای مختلفی در کارگاه مشغول می باشد) مشغول به کار هستند. 

در تاریخ چهارم شهریور ماه سال 1395 در لالجین جشنی به مناسبت جهانی شدن لالجین برگزار گشت. ثبت جهانی لالجین به عنوان شهر سفال جهان می تواند موجب رشد صنعت توریسم در کشور و همچنین لالجین گردد. 

در گذشته سفالگران زبردست لالجین برای صادرات تولیدات خود با مشکلات فراوانی از قبیل بسته بندی نامناسب، حمل و نقل نامناسب و واردات بازارهای چینی مواجه بودند که انتظار می رود با ثبت جهانی لالجین بتوان این مشکلات را از میان برداشت و موجب رونق هر چه بیشتر این صنعت گردید. 

در حدود 5 درصد از صادرات کشور به سفال لالجین تعلق دارد و لالجین به عنوان صادر کننده برتر سال 1395 معرفی گردید. همین امر موجب شد تا مسئولان از احداث دهکده تولیدی و تخصصی سفال و موزه سفال در لالجین خبر دهند. 

یکی از مزیت هایی که در لالجین برای گردشگران در نظر گرفته شده بازدید از کارگاه های سفال لالجین می باشد که برای عموم آزاد است و گردشگران می توانند از هر یک از کارگاه ها بازدید نمایند. همچنین می توانند در دوره های آموزشی سفال نیز شرکت نمایند. 

علاوه بر سفال گری در لالجین می توانید از دیگر جاذبه ها نیز دیدن نمایید. در این میان می توان به کارگاه عسگری که ثبت ملی شده، پل تاریخی مهاجران، مسجد جامع لالجین به جا مانده از دوره قاجار و همچنین بافت سنتی و تاریخی این شهر اشاره کرد. 

سفالگری از جمله مشاغل دشوار می باشد. در شهر لالجین بالغ بر 900 کارگاه تولید سفال فعال هستند که برخی از آنها به صورت خانگی فعالیت می نمایند. سفالگران لالجین با مشکلات متعددی از قبیل قیمت تمام‌ شده‌ بالا، نبود کوره ‌های صنعتی، هزینه‌ بالای بسته ‌بندی کالا و سود اندک روبرو هستند و یکی از مشکلات اصلی آنها بیمه کاری می باشد. 

گفته می شود که این هنر اصیل، قدمتی 8 قرنی در لالجین همدان دارد اما به علت حمله مغول ها و از بین رفتن منطقه نمی توان زمان ظهور دقیق آن را تشخیص داد. 

سفال لالجین به بسیاری از کشورها صادر می گردد که در این میان می توان به کشورهای عربی اشاره کرد. کشورهای عربی اغلب خواهان سفال‌ های مصرفی و گلدان ‌های سفالی با نقش و نگار اصیل اسلامی می باشند و انواع بشقاب، کاسه، پارچ، شمعدان، کوزه و گلدان را به سوغات می‌ برند.

سفال های تزئینی، در اروپا و آمریکا خواهان دارد که بیشتر به کاسه و بشقاب ‌های دکوری، گلدان ‌های بزرگ با نقش و نگار ایران باستان و ظروف مشبک با نقش و نگار گل و بته علاقه دارند. 

صادرات 100میلیون دلاری سفال لالجین به اروپا، آمریکا، کشورهای حاشیه‌ خلیج فارس، کشورهای اروپای شرقی و اسکاندیناوی نشان دهنده کشش قابل توجه ارز آوری سفال لالجین می باشد. با حمایت و توجه بیشتر می توان سفال های لالجین را به دنیا شناساند و آن را جایگزین سفالینه ‌های چینی، تایلندی و ... در سراسر دنیا نمود.

برای دسترسی به شهر جهانی سفال می بایست به استان همدان، لالجین سفر نمایید.