اجاره ویلا و سوئیت - آپارتمان

پل خواجو در کنار سایر مکان های دیدنی اصفهان، این شهر را به یکی از قطب های گردشگری ایران تبدیل کرده است. 

پل خواجو دارای نام های متعدد دیگری نیز می باشد که شامل پل شاهی، بابا رکن الدین، شیراز و حسن آباد هستند. هر یک از این نام گذاری ها علتی را در بر می گیرد. وجه تسمیه آن به بابا رکن الدین این است که بر سر راه تکیه بابا رکن الدین عارف مشهور واقع شده بود، حسن آباد می نامیدند، به این علت که طرح آن در زمان حسن بیک ترکمان ریخته شد، شیراز گفته اند به خاطر آنکه مسافران شیراز درآن زمان از روی این پل عبور می کردند و در نهایت به این سبب به پل خواجو شهرت دارد که در محله خواجو واقع شده است.

این پل که در زمان حکومت شاه عباس دوم صفوی و در سال 1060 هجری بنا شده است، نشان دهنده هنر و معماری ایرانی می باشد. طول پل 133 متر و عرض آن 12 متر است.

علت شهرت بیشتر پل خواجو نسبت به دیگر پل های زاینده رود، معماری و تزئینات کاشی کاری آن است. همچنین این پل در دوران صفوی از جمله زیباترین پل ها در جهان بوده و کارکرد آن بیشتر به منزله سد و بند بوده است. 

در میان هریک از دو ضلع شرقی و غربی پل، بنایی ساخته شده که هر یک دارای چندین اتاق مزین به نقاشی می باشند. به این ساختمان ها، شاه نشین گفته می شود و در گذشته جایگاه بزرگان و امیرانی بوده که برای تماشای مسابقات شنا و قایقرانی بر روی دریاچه مصنوعی به این مکان دعوت می شدند.

در کنج های ضلع شرقی این پل تاریخی، دو شیر سنگی دیده می شود که نماد سپاهیان بختیاری و محافظ اصفهان در عصر صفویه هستند. این پل دارای 24 دهانه ‌مکعبی شکل است که به دقت تراش ‌خورده و بخش میانی آن با سدهای چوبی اش مانع عبور رودخانه می گردد.

متأسفانه سنگ های قدیمی پله ها با سنگ های جدید تعویض شده که باعث صدمه به اصالت بنا گردیده است. 

طرح پل خواجو در اواخر دوره تیموری ریخته شده و پس از آن به دستور شاه‏ عباس دوم در سال 1060 به صورت امروزى آن ساخته شده است. در میان این پل، براى اقامت موقتى شاه صفوى و خانواده او ساختمانی در نظر گرفته شد که بیگر بیکی نام داشت و هم اکنون نیز وجود دارد. طاق های این بنا به نقاشی های زیبایی مزین گشته است.

خواجو از کلمه خواجه گرفته شده است و خواجه به بزرگان دوران صفویه گفته می شد. بنا بر تحقیقاتی که توسط محققان و مورخان صورت گرفته است، هدف شاه عباس دوم از احداث این پل ارتباط دو بخش محله خواجو و دروازه حسن آباد با تخت فولاد و راه شیراز بوده است. لازم است بدانید که این پل در فهرست میراث ملی کشور به ثبت رسیده است.

بر روی درب این بنا، زمان ساخت، محل و بانی بنا نگاشته شده است که متن آن از این قرار است:

در انتهاى شرقى خیابان کمال اسماعیل و انتهاى جنوبى خیابان خواجو که به طرف تخت فولاد (قبرستان اصفهان) و راه یزد مى ‏رود پل زیبا و تاریخى خواجو واقع شده - این پل بر روى خرابه ‏هاى پل حسن بیک به وسیله شاه عباس دوم صفوى در سال (1065 ه) ساخته شده است.
 
شاعران اصفهانی در وصف این پل اشعار زیبایی سروده اند. در میان آنها می توان به صائب تبریزی اشاره کرد که با قصیده ای بلند بالا یکی از روزهای جشن و چراغانی را وصف می کند که در کنار پل خواجو برگزار شده است. 

برای دسترسی به پل خواجو می بایست به شهر اصفهان، خیابان چهار باغ خاجو سفر کنید.